Ինչպես ինքն իրեն ներկայացնում է Հովհաննես Ասատրյանը, արագ հարմարվում է փոփոխվող իրավիճակներում և կողմնորոշվում առաջադրանքների լուծման մեջ: Սիրում է ինքնակրթվել և զարգանալ: Շփվող է, ինչը հեշտացնում է թիմային աշխատանքը: Իսկ վիճտվյալների հետ աշխատելու ունակությունները՝ գրաֆիկական ներկայացման հմտությունները, դրական են ազդում թիմային աշխատանքի արդյունքների վրա: Հագեցած զրույցի ընթացքում համոզվեցինք, որ ինքնագնահականի հարցում ճիշտ է: Տիրապետում է մի շարք ծրագրային փաթեթների: Օտար լեզուներից հեշտությամբ հաղորդակցվում է անգլերեն և ռուսերեն:

   -Մտադիր եմ մասնակցել գերակա հարցերի լուծմանն ուղղված գիտական թեմատիկ մրցույթների: Զուգահեռ պատրաստվում եմ ժամանակին ավարտին հասցնել թեկնածուական ատենախոսությունս, քանի որ թեման բավական արդիական է և ուղղված է ներկայիս կոնկրետ խնդիրների լուծմանն,- ասում է ՀՀ ԳԱԱ Մ.  Քոթանյանի անվան տնտեսագիտության ինստիտուտի կրտսեր գիտաշխատող և ասպիրանտ Հովհաննես Ասատրյանը: Գիտական թեման է «Խաղողագինեգործական համալիրի զարգացման հեռանկարները ՀՀ Արմավիրի մարզում»: Թեմայի արդիականությանը քաջածանոթ է. ծնվել և մեծացել է Արմավիրի մարզում:
   -Ծնվել եմ Այգեվան (նախկինում՝ Ձերժինսկի) գյուղում: Մինչ այժմ բնակվում եմ այնտեղ: Ծննդավայրս միջին վիճակագրական հայկական գյուղ է՝ նույն խնդիրներով, միևնույն մտածելակերպն ունեցող մարդկանցով: Ինչ-որ առանձնահատուկ բան չեմ կարող ասել գյուղիս հետ կապված: Թերևս մի հատկանշական հանգամանք նշեմ. մարզկենտրոն Արմավիր քաղաքին մոտ է գտնվում, ինչը բավական հեշտացնում է մեր գյուղի բնակիչների կյանքը:

   -Տարվա եղանակներից ո՞րն է ամենագեղեցիկը Ձեր ծննդավայրում:

   -Իմ աչքերում տարվա եղանակների փոփոխությունը ծննդավայրիս գեղեցկության վրա չի ազդում, բայց պիտի ասեմ, որ ամռանը գյուղը վերածվում է մի դինամիկ երևույթի: Կյանքը եռում է: Վստահ եմ, որ, եթե առանձնացնելու լինեմ, թերևս, կառանձնացնեմ ամառը՝ որպես մեր գյուղում տարվա ամենահետաքրքիր ու դեպքաշատ եղանակ:
   
   -Ո՞ր ուղղությամբ եք մտադիր շարժվել՝ մաքուր գիտության, թե՝ առավելապես կիրառական:

   -Հաշվի առնելով մասնագիտությունս, երկրում առկա իրավիճակը և իմ նախասիրությունները՝ միանշանակ ընտրում եմ կիրառական տարբերակը:

   -Ի՞նչ հետազոտություններ եք ցանկանում իրականացնել Ձեր ընտրած մասնագիտության շրջանակներում:
 
   -Պատրաստվում եմ մասնակցել տարբեր արդիական և գերակա հարցերի լուծմանն ուղղված գիտական թեմատիկ ֆինանսավորմամբ մրցույթների: Ըստ այդմ, հետազոտության նոր ուղղությունները կուղենշվեն:
 
   -Ընդհանրապես, ի՞նչ նպատակներ ունեք՝ կապված հետագա աշխատանքային գործունեության հետ:

   -Չեմ ցանկանում խոսել նպատակներիցս, դրանց հանրայնացումը ճիշտ չեմ համարում: Սակայն հարցն անպատասխան չթողնելու համար ասեմ հետևյալը: Ես սիրում եմ բազմազանություն և չեմ սահմանափակվում կոնկրետ մեկ բանով: Հետևաբար չեմ բացառում, որ գիտությամբ զբաղվելուն զուգահեռ նաև սեփական ինչ-որ գործ կսկսեմ:

   -Ի՞նչ հրապարակումներ ունեք հայաստանյան ամսագրերում:
 
   -Ունեմ մեկ հրապարակում հայկական «Ֆինանսեր և էկոնոմիկա» հանդեսում: Որքանով տեղյակ եմ, ներկայումս այն այլևս չի տպագրվում: Ունեմ նաև տպագրված հոդված Մ. Քոթանյանի անվան տնտեսագիտության ինստիտուտի «Տնտեսական նորոգություններ. գործարկման ուղիները ՀՀ-ում» ժողովածուում:

   -Ի՞նչ հրապարակումներ ունեք միջազգային ամսագրերում:
 
   -Այսօր գիտական որևէ ամսագրի ընտրությունը խիստ իրավիճակային է: Միանշանակ, հաշվի առնելով գլոբալացման միտումները՝ կարևորում եմ միջազգային ամսագրերում հոդվածներ տպագրելը՝ մասնավորապես ազդեցության բարձր գործակից ունեցող ամսագրերում: Միջազգային ամսագրերում դեռևս չունեմ տպագրված հոդվածներ: Այս պահին աշխատում եմ երկու հրապարակման վրա, որը, ըստ նախնական իմ որոշման, ուղարկելու եմ “Scopus”-ի կամ “Web of science”-ի որևէ ամսագրում տպագրության: Գիտական գործունեության ընթացքում, սակայն, մասնակցել եմ արտասահմանյան գիտաժողովների, և ներկայացված հոդվածներս տպագրվել են այդ գիտաժողովների հոդվածների ժողովածուներում:
 
   -Որքանո՞վ կկարևորեք ամսագրերի ընտրության հարցում ղեկավարի դերը:

   -Հաշվի առնելով ղեկավարի փորձառությունը՝ խիստ կարևորում եմ նրա մասնակցությունը ամսագրի ընտրության հարցում: Գիտական ղեկավարս տ.գ.թ., դոցենտ Վարդան Ալեքսանյանն է, ով նաև Հայաստանի ազգային ագրարային համալսարանի Ագրարային էկոնոմիկայի ամբիոնի վարիչն է:
 
   -Ո՞վ է գիտության մեջ Ձեր կուռքը: Ինչո՞վ կցանկանաք նրան գերազանցել:
 
   -Ես չունեմ կուռքեր: Չկա անգամ մեկը, ում կարող եմ նմանատիպ համարել: Ինձ համար շարժիչ ուժ ցանկացած պարագայում հանդես է գալիս իմ՝ շարժման մեջ լինելու անսպառ ցանկությունն ու ծարավը:

   -Աշխարհը գնում է գլոբալացման: Ի՞նչ քայլեր անձամբ Դո՛ւք կձեռնարկեիք Հայաստանի զարգացման և աշխարհին համընթաց քայլելու համար:

   -Այն ամենն, ինչ կապված է մեր երկրի հետ, ունի համակարգային լուծման խնդիր: Ինձ համար աշխարհին համընթաց քայլելը չի սահմանափակվում միայն բարձր կենսամակարդակով, ցածր աղքատությամբ կամ օրինակ բարձր տեխնոլոգիաների կիրառմամբ: Շատ եմ կարևորում նախ և առաջ մեր հասարակության մտածելակերպի փոփոխությունը, բնակչության կրթվածության և հասարակական պատասխանատվության մակարդակի բարձրացումը: Միայն երբ մարդն իր մտքում ընդունում է փոփոխությունն, այդ պարագայում է հնարավոր լինում հասնել զարգացման:
 
   -Իսկ ի՞նչ գլոբալ քայլեր կձեռնարկեիք մարդկության զարգացման համար:

   -Ես ինձ բավարար փորձառու չեմ համարում նման բարձրագույն խնդիր լուծելու համար, ու հեռու կմնամ այսպես ասած «բաժակաճառ» ասելուց: Միայն մի բան կնշեմ. գիտությունը և տեխնոլոգիաները շատ սահուն և արագ զարգանում են, ու դրանց զարգացումը առավել քան բնականոն է: Բայց մարդու անասնական բնազդները շարունակում են իրենցն անել: Հաճախ խոսում ենք մարդու իրավունքներից, գլոբալացումից, բայց շարունակում ենք համամարդկային մակարդակով կիրառել երկակի ստանդարտներ: Երբ անհատի շահերը կդրվեն մի կողմ, և մոլորակի ողջ բնակչությունը կդիտարկվի որպես մեկ միասնություն, միասնական շահ ունեցող ամբողջություն, այդ ժամանակ միայն մարդկության զարգացման նոր դարաշրջան կսկսվի:

   -Ո՞րն է Ձեր՝ կյանքի կարգախոսը:

   -Երբեք չհանձնվել և ապրել այնպիսի կյանքով, որ ինձ հանդիպած ցանկացած մարդու դեմքին ինձ հիշելիս միայն ժպիտ հայտնվի, ու անգամ ինձ չսիրողներն ուղղակի չկարողանան վատն ասել իմ հասցեին:

   Հերմինե Օհանյան